Froukje Siekman werkt in het ziekenhuis in Groningen als verpleegkundige. Ze is 39 jaar als ze zich steeds vaker doodmoe voelt. Ze vindt dat best normaal want ze heeft twee jonge kinderen en net een verhuizing achter de rug. Maar steeds vaker heeft ze een paracetamolletje nodig om door te kunnen gaan.
Â
Pak de regie over je leven bij kanker
Toch merkt ze steeds vaker op, ze is tenslotte verpleegkundige, dat er iets niet klopt in dat lijf van haar. Voor de zekerheid laat ze een echo tussen de bedrijven door maken want ze heeft het idee dat ze galstenen heeft. De arts schrikt, hij ziet in de lever ontelbaar veel vreemde plekjes. Froukje belandt daarna in een scan en een nachtmerrie. Ze heeft uitzaaiingen in haar lever maar de arts weet dan nog niet waar de haard zit. Ze wordt doorverwezen naar het UMCG voor verder onderzoek en daar wordt een zeldzame vorm van kanker in de maag geconstateerd waar normaal gesproken geen medicijnen voor zijn. Toevallig is er net een chemo medicijn uit de proeffase gekomen welke Froukje kan gebruiken. Ze pakt het met beide handen aan. Ze denkt ‘ik ben pas 39 jaar, ik wil niet dood!’
Â
Vijf jaar lang gaat ze van de ene scan naar de volgende angstaanjagende scan. Twintig in totaal. Omdat ze niemand kent met een zeldzame kanker wordt ze lid van een lotgenotenclub. Die periode overlijden veel mensen aan deze ziekte. Het is psychisch bijna niet te doen. Want hoe houd je dat vol, de dreiging van een uitgezaaide kanker en scans die zomaar een slechtere prognose kunnen brengen.
Â
Ze pakt de regie over haar leven terug van de kanker
Omdat Froukje haar werk zo graag doet blijft ze werken in het ziekenhuis. Ze werkt dan al jaren op een slaapcentrum. Door haar ziekte verandert haar mindset. Graag wil ze haar patiënten niet alleen symptomatisch behandelen. Daarom schrijft ze zich in voor een Vitaliteit- en Leefstijl opleiding en gaat ze aan de slag als een Leefstijl- en Vitaliteitscoach en Remisscie coach, binnen haar eigen praktijk. Ze geeft ook trainingen in leefstijl en vitaliteit en blijft een bezige bij.
Â
Ze hobbelt nog steeds van scan naar scan maar er bekruipt haar steeds vaker het gevoel dat het ten tijde van de scan en de uitslag mentaal steeds zwaarder wordt. Haar man is gelukkig heel rustig en nuchter, dat houdt haar in balans. Maar ja, je moet het wel allemaal zelf doen en verwerken.
Ze leeft inmiddels 18 ½ jaar met een zwaard van Damocles boven haar hoofd. Ze zit al 18,5 jaar aan de chemopillen, heeft last van allerlei bijwerkingen maar van de buitenkant is niets te zien. Dat is voor haarzelf maar ook voor haar omgeving, vaak ingewikkeld. Soms is de empathie ver te zoeken en komen mensen aan met domme oplossingen. Daar wordt ze weleens hopeloos van. Ze zou het wel van de daken willen schreeuwen. ‘Luister gewoon! Als ik de beerput in mijn lijf opentrek heb ik alleen maar behoefte aan een luisterend oor, daarna kan ik het weer zelf.’
Â
Je komt er altijd weer uit, ook al zijn er vaak momenten dat het net lijkt alsof dat niet zo is. Pak de regie over je leven bij kanker.
Â
De oncoloog geeft aan dat het een bijzondere situatie is. Lekker dan. Ze pakt de regie en geeft aan dat ze pas over twee jaar weer in een scan hoeft omdat ze dan even twee jaar niet met die kanker bezig hoeft te zijn. Daardoor krijgt ze ineens ook levenshaast. Ze wil een eigen praktijk opzetten, een boek schrijven en ook nog als verpleegkundige blijven werken. Ze wordt moe van zichzelf (en haar omgeving ook)
Â
Ze vindt een fijne coach in Nijmegen. Met vragen als ‘zie ik mijn kinderen verder opgroeien? Hoe kan ik wat relaxter naar de scans gaan?’ Coach Nanja Tiggelaar( zus van Ben Tiggelaar) peutert niet in het verleden maar werkt in het heden. De levenshaast is weg en de rust terug. Wat haar ook heeft geholpen is EMDR om beter om te gaan met de stress in de wachtkamer waar ze zo vaak naartoe moet. Ze merkt meteen dat er iets veranderd is in haar hoofd. Fantastisch.
Zo pakt ze de regie over haar leven terug
Naar muziek luisteren brengt haar ook rust. Ze heeft haar houding ook veranderd en doet geen dingen en ontmoet geen mensen meer die negatieve energie kosten.
Je hebt geen invloed op de kanker maar je kan wel de regie over je leven pakken.
Â
Â
Comments