Mathea Boogert is tevreden met de kleine dingen in haar leven, na de kanker
Mathea Boogert heeft een fantastisch leven, leuk werk, een fijne partner en twee volwassen kinderen, als ze er in 2012 eruit wordt gepikt na een oproep voor het bevolkingsonderzoek. Ze krijgt via de post de diagnose borstkanker, heel vreemd. De dag daarna zit ze bij de huisarts die haar doorverwijst naar het UMC. Ze heeft 2,5 week de tijd om haar klanten te informeren en over te dragen. Gelukkig is de borstkanker goed te behandelen met een borstsparende operatie en 35 bestralingen. Maar als ze slecht uit de narcose komt met een longontsteking moet er meer voor haar worden gezorgd dan van tevoren was verwacht. Een lange revalidatie volgt bij Herstel en Balans.
In diezelfde periode gaan er meerdere geliefden om haar heen dood. Om dat allemaal te verwerken klopt ze aan bij het Helen Dowling Instituut. In de jaren die volgen knapt ze op. Dan hebben anderen haar weer nodig. De zus van haar partner overlijdt en haar moeder heeft meer zorg nodig. In de herfst van 2016 neemt haar partner afstand en gaat uiteindelijk weg. In 2017 overlijdt haar 100-jarige moeder waar ze ieder weekend naartoe ging om te helpen. Het is veel om te verstouwen en Mathea vraagt zich af hoe ze in vredesnaam weer aan het werk kan gaan. Ze volgt de opleiding kunstzinnig dynamisch coachen
In 2019 loopt ze rond met een gek, onrustig gevoel. Ze wordt gebeld door het ziekenhuis of ze niet eerder voor de controle kan komen. Het is de dag voor Kerst. Van binnen weet ze al dat het weer mis is. De tweede borstkankerdiagnose volgt in dezelfde borst. Die moet geamputeerd worden en daarna volgt ook nog een chemotraject. Ze wordt geopereerd in het Alexander Monroe ziekenhuis, een uitstekend ziekenhuis waar een fijne sfeer hangt, ervaart Mathea. Om beter om te kunnen gaan met de neuropathie, gaat ze desembroden bakken. Die moet je goed kneden. Het helpt echt!
Ze wordt geopereerd aan haar bestraalde borst. Ze heeft ontstekingen aan de amputatiewond en moet 3 maanden hyperbare zuurstof therapie volgen. Die tank lijkt op een vliegtuig, heel grappig. Alleen zit je niet achter elkaar maar tegenover elkaar (en je gaat niet naar een zonnige bestemming, helaas) vijf dagen per week zit ze 2 ½ uur in die tank. De rest van de dag is ze dan doodmoe. Het is de moeite waard want haar lijf krijgt zoveel zuurstof waardoor de wond beter geneest. Wonderlijk mooi.
Ze vertelt dat ze iets bijzonders heeft gedaan met haar twee dochters voor de operatie van haar amputatie. De hele administratie laat ze zien aan haar meiden. ‘Hier liggen alle adressen, hier staan alle wachtwoorden, enz.’ Dat geeft aan beide kanten rust. Ze doet dit met behulp van www.mijnzakenoporde.nl
Geweldige website waar je een papieren organizer kunt bestellen of een digitale. In één oogopslag alles paraat. Fantastische tip.
Inmiddels is Mathea vier jaar verder en ze voelt zich, op de neuropathie in haar handen en voeten na, goed. Ze geeft schilderlessen en workshops aan kleine groepjes om uit het hoofd en in het lijf te komen. Ook doet ze vrijwilligerswerk bij de Borstkankervereniging als Praatmaatje (of beter gezegd, luistermaatje) https://www.borstkanker.nl/borstkankervereniging-nederland/contact/bvn-praatmaatjes
Het mooie wat ze meeneemt uit de K tijden is dat er zomaar een vangnet bleek te ontstaan tijdens de chemotherapie. Omdat ze deze moest ondergaan in de Coronapandemie, mocht ze niemand meenemen. Er ontstond spontaan een whatsappgroep waarin iedereen hulp aanbood. Ieder dag vond ze een pan met heerlijk eten op de mat. Vriendschappen verdiepten zich.
Ze is na de kanker meer tijd voor zichzelf gaan nemen. Ze was altijd vooral gericht op anderen. En doordat ze zichzelf meer heeft geopend is ze ook meer gaan delen met haar dochters. Zo fijn. Ze hoeft ook niet meer zo nodig ver weg als ze op vakantie gaat. Een weekje Domburg of Vlieland vindt ze heerlijk. Ze is tevreden met kleine dingen na de kanker.
Comments