Als je kanker hebt gehad dan staat angst voor terugkeer op nummer 1. Wat is angst eigenlijk? Hoe kun je daar beter mee leren omgaan? En als je jezelf niet goed kunt uiten of de emoties niet kunt of wilt voelen, waar gaan ze dan naartoe? Om alvast een tipje van de sluier op te lichten... die zetten zich vast in je lichaam. Dat heeft de Amerikaanse wetenschapper Dr. Candace Pert onderzocht.
Wat is angst? Waarom is het ongezond om emoties op te kroppen?
Angst is een emotie die je helpt te reageren op gevaar. Als er tijdens een heerlijke boswandeling ineens een wolf, zonder Roodkapje, voor je neus staat ervaar je de emotie angst, met behulp van je lichaam, want daar voel je emoties. Het lichaam raakt in opperste staat paraatheid waardoor je je hart sneller gaat kloppen, je ademhaling versnelt, je bloeddruk stijgt en de spieren spannen zich aan. Je bent klaar om weg te sprinten van de wolf. Geweldig hoe ons lichaam in elkaar zit. Als je weer veilig aan de cappuccino zit is het gezond om nog even aandacht aan die angst te geven. Poeh, wat was dat spannend. Voel het, en de emotie wordt verwerkt.
Als er geen direct gevaar is waar je accuut op moet reageren dan is de emotie angst ongezond, als die langdurig aanhoudt. Doordat je brein en lichaam klaar zijn om weg te rennen, wordt bijvoorbeeld de spijsvertering en de werking van het immuunsysteem op een laag pitje gezet. Terwijl je die nou juist zo nodig hebt als je kanker hebt, gehad.
Waar zetten opgekropte emoties zich vast?
Emoties zoals angst, verdriet, woede, schaamte en schuld kunnen zich vastzetten op allerlei plekken in je lichaam als je ze negeert, dat is de conclusie van Dr. Candace Pert in een onderzoek naar de invloed van stress en emoties op ons lichaam. Ze ontdekte dat opgekropte emoties letterlijk worden opgeslagen in het lichaam. Waar dan? Het blijkt dat spieren de negatieve emoties dragen, maar ja, die horen daar niet dus krijg je lichamelijke klachten. Dat is dé manier van ons intelligente lijf om ons te waarschuwen dat we emotioneel uit balans zijn geraakt. Spanningshoofdpijn, als je jezelf niet hebt geuit. Ja dat herken ik! Jij? Of een stijve nek als je je té verantwoordelijk voelt voor iets of iemand waar je geen invloed op hebt, en daar geen uiting aan geeft (op een kussen rammen is ook een uiting van gevoelens;-)
Voelen, er verder niks mee doen, zorgt ervoor dat de emotie wordt verwerkt. Niets fijners dan een huilbui. Daarna voel je je letterlijk opgelucht.
Wat kan je allemaal doen om die emoties te doorleven en niet op te kroppen?
Er komen in een behandeltraject ook veel emoties los die ons lichaam tijdens de behandelingen even 'parkeert,' want er staat een grote boze wolf op je bospad: kanker! Hoe kan je je lichaam helpen met het verwerken van de angst, het verdriet en de woede? Voelen. Beleven. Zonder oordeel en andere gedachten, laten gaan.
Net als dat bewegen goed is voor je lichaam is het ook goed om je emoties in beweging te houden. Kijk uit dat je ze niet gaat opkroppen door ze te negeren (scrollen op Instagram is daar een hele goede/slechte methode voor ;-) of in te slikken. Schreeuw de angst eruit, huil en word boos op die klote kanker. Voel. Dat is gezond!
Comments